Indische
Harderwijkers

▲▲▲▲

OGB Design
Welkom Laatste Nieuws KUMPULAN Foto en Film Muziek Familie Albums Onze Veteranen Toen en Nu ... Historie Indische Cultuur Boeken Sociale Media Links Pasar Malam 2023
Onze Nieuwsbrief

AB VAN EEDEN


OGB DesignAb van Eeden maakt(e) geen deel uit van de Indische gemeenschap, maar had er toch veel mee te maken.

Als verzekeringsagent in Harderwijk kwam hij in de jaren zestig veel bij deze groep nieuwe Nederlanders thuis.

‘De meeste repatrianten werden opgevangen in een DMZ-pension, wat staat voor Depot Maatschappelijke Zorg’, weet van Eeden. ‘De mensen wisten weinig van Nederland en al helemaal niets van verzekeringen.

Voor een aantal collega’s vormden ze dan ook een groep waaraan gemakkelijk geld te verdienen was. Aan de ene tafel werden ze ingeschreven, bij de volgende tafel werd de betaling geregeld. De repatrianten kregen van rijkswege een voorschot, maar moesten dat later allemaal terug betalen.’ ‘Een van mijn cliënten was een gepensioneerde korporaal in Putten, die pas na een aantal jaren herenigd was met zijn vrouw. De verhoudingen in zo’n gezin waren vaak traditioneel; de man zat in de woonkamer, terwijl de echtgenote in de keuken verbleef. Die vroeg mij of ik koffie wilde en daarna iets dat ik niet helemaal begreep. Ik heb er maar ‘ja’ op gezegd en kreeg even later een kopje koffie met een dikke laag drab. Dat bleek ‘koffie toebroek’ te zijn. Ze had me gevraagd of ik de koffie ongezeefd wilde drinken. Ik heb me manmoedig door de koffiedrab heen gewerkt, maar kan het me nog goed herinneren. Zo kreeg je gemakkelijk spraakverwarringen.


Overigens spraken de meeste mensen goed Nederlands omdat ze vooral op Nederlandse scholen hadden gezeten.’ Veel mensen waren bijgelovig en dat gaf soms complicaties bij het afsluiten van verzekeringen. Door het afsluiten van een overlijdensverzekering kon je gemakkelijk het ongeluk over je afroepen,’ zo was soms de veronderstelling. ‘Ik heb wel eens hele verdrietige mensen in mijn klantenkring gehad, die mij ervoor verantwoordelijk hielden dat hun verwanten iets was overkomen. Het belangrijkste was overigens om het vertrouwen van de mensen te winnen. Pas als je hun vertrouwen had, kon je een verzekering verkopen. Dan werd je ook al heel snel een soort maatschappelijk werker. Mensen ondervonden allerlei bureaucratische problemen met huur, uitkeringen en relaties en daar werd je dan vaak bijgeroepen. ’‘Vanuit de gemeente Harderwijk kwam op enig ogenblik de vraag of we mensen wilden begeleiden bij hun eerste stappen op Nederlandse bodem en ik heb me daar toen voor opgegeven. Voor de aankoop van kookartikelen werd daarbij een winkel aangewezen waar we verplicht heen moesten. Dat werd vanuit de gemeente bepaald. Ik heb dat toen geweigerd want ik vond dat bij winkelen ook het vergelijken van producten en keuzevrijheid hoort, dat is me overigens niet in dank afgenomen.



------------------------------------------------------------------------


Samen heel gelukkig zijn.

Je hoopt dat het lang mag duren,

maar als je iemand missen moet

Komen de stille uren


Verdrietig, maar dankbaar voor de liefde en zorg

waarmee hij ons gedurende zijn leven heeft omringd,

delen wij u mede dat, rustig is ingeslapen mijn geliefde man,

vader, schoonvader en onze "opa Appie".


Albertus Franciscus van Eeden

~ Albert ~


Den Haag, 24 november 1930  -  Harderwijk, 2 oktober 2015


Janny van Eeden - Bisschop


John enTatjana

Jeanine en Stefan

Talitha en Robert

Carlo


Tineke en Peter